Du er her: Forside Tekstbase Henrik Smith: Hortulus Synonymorum (1510) Henrik Smith: Hortulus Synonymorum (1510), Side: 3 (A2r i forlægget)

Tekstbase - kontekst

Du er på side 3 af 9 sider (Side A2r i forlægget)

Henrik Smith: Hortulus Synonymorum (1510)LATIN
Document Buttons

amiciorem (vsqueadeo in illa: ita me deus amet et studia mea adiuuet/ inter se certant elegans doctrina et mens solidi amoris plenissima) in qua profecto præstantissimus literariae militiae dux iamdudum æditis in lucem non paucis diuini ingenij sui et eruditionis multiiugæ monumentis: phama apud doctos et studiosos quosque non sine magna nominis sui celebritate cognitus: et idem iucundissimus noster amicus Hermannus Tulichius: Petrum Paruum suum: sibi ne a facie quidem notum/ tuo penicillo: suoque ipsius colore et artificio (precipue quantum ad doctrinam attinet) non qualis sum: sed quem tu me ob eximium (quo me prosequeris) amorem velles: seu dei benignitate futurum sperares et ipse (tete meam Eikonographian magis amanter quam vere demonstrante) iam me esse crederet graphice depinxit effigiauitque/ Cui et olim ego vicissim auspice diuinissimo (Cui me iampridem totum deuoui) paracleto spiritu cum summo omnium parente/ summoque eius filio/ equali deo: pro mea paruitate gratias sim relaturus minime vulgares: Efficiamque mediusfidius si quoquam pacto fieri poterit vt eundem ipsum: et eruditissimum Petrum Mosellanum iam (vt phama est) Lipsiæ summa cum laude Latinæ et Grecæ fideliter docentem: Doctissimumque Philippum Melancthonem: Martinum Lutherium theosophicæ veritatis nobilitate insignem doctorem Theologum Maximeque excellentem Virum Dominum Joannem Raghium Aesticampianum Poetam et Oratorem Laureatum: et sanctissimæ Theologiæ eximium Doctorem: ceterosque apud Vittenbergam trilingui eruditione multo clarissimam / et alibi terrarum purissimo eloquentiæ et sapientiæ fonte manantes / nostræ tempestatis professores aliquot egregios quos vtcunque ex libris et tua pariter laudisona et eadem vera prædicatione noueram/ coram quoque videam: eosque ipsos: si fata sinant aliquando audiam sua verba resonantes Tu interea mi Henrice charissime/ desine me tuis tantopere supra modum apud quoscunque doctos et indoctos onerare verius quam ornare laudibus: sic etenim fuerit apud eos et tue fidei et meo pudori rectius